نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 913 )
ســوره 43 : ابراهیــم ( مـکّــی ـ 52 آیه دارد ـ جزء سیـزدهم ـ صفحه 255)
( قسمــت سوّم )
پیمــان دوستــی
جزء سیزد هــم صفحــه 255 ( آیه 5 )
بسم الله الرحمن الرحیم
وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآیَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَکَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ
وَ ذَکِّرْهُمْ بِأَیَّامِ اللّهِ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَاتٍ لِّکُلِّ صَبَّارٍ شَکُورٍ
تفسیـــر لفظـــی :
و در حقیقت موسى را با آیات خود فرستادیم [و به او فرمودیم] که قوم خود را از تاریکی ها
به سوى روشنایى بیرون آور و روزهاى خدا را به آنان یادآورى کن که قطعا در این [یادآورى]
براى هر شکیباى سپاسگزارى عبرت هاست
تفسیر ادبی و عرفانی :
ای محمّــــــد ؛
ما موسی را همان فرمودیم که تـــو را می فرمائیم ،
همه را گفتیم ؛ چــراغ دعـــوت بیفروزید ،
و مـــــردم را از تاریکی های شکّ و تردیــــد ؛
به روشنـــــائیِ یقیـــــن بخوانید ،
و از تاریکیِ نادانـــی به روشنـــائیِ دانــائی آرید .
... وَ ذَکِّرْهُمْ بِأَیَّامِ اللّهِ ...
ای محمّــــــد ؛
به یـــادشـــان آور آن روزگار که ؛
شما نبـــودیـــد و من شما را بــودم !
من بی شمـــــا کار شمـــــا را بساختــم ،
و پیمــــــــان دوستــــی ببستـــــــم ،
و رحمت از بهر شمــــا بر خود نبشتـــم ،
[می دانیم که همه ی روزهـــــا روزهای خــــــدا هستند ، ولی این که خداوند تبـــارک و تعــــالی به پیامبـــــر خود امر می فرماید که مردم را به روزهای خــــــدا تــــذکّــــــر بده ! و روزهــــای خــــــدا را به یادشــــــان آور ! چه علت دارد ؟ و منظور چه روزهایی است ؟ شاید برخی مفسران گرانقدر کمتر به این موضوع اهمیت داده باشنـــد ، ولی بعد از انقلاب اسلامی ایران ، اهمیت ایام الله ( روزهــای خـــــدا ) توسط رهبر کبیر انقلاب و بنیانگزار فقید جمهوری اسلامی ایران حضرت امام خمینی ( قُدِّسَ سُرُّهُ ) به کـــــرّات بیان گردید ، همه ی روزها روزهای خدا هستند ولی برخی ایام از فضیلت و اهمیت خاصّی برخوردارند که سایر روزها از چنین امتیــــــــازی برخوردار نیستند ! در تقویم ما مثلاً روزهای 22 بهمن 1357 و 12 فروردین 1358 و 9 دی 1388 از اهمیت و امتیـــــاز خاصی برخوردارند ، در تقویم شرعی و مذهبی ما نیز روزهایی همانند بعثت و هجرت ، ولادت و شهـــــــــادت ، غدیـــــــر و عاشـــــورا ، .... از اهمیت خاصی برخوردارند ، و این روزهــــای بــــــزرگ را ایّــــــام الله می خوانیــــــم . ]
الهـــــــــی ؛
آن روز کجا بازیابم که تو مرا بودی و من نبـــودم !
تــــا بــه آن روز نرســـــم ، میـــــــــان آتــش و دودم !
اگر به دو گیتـــــی آن روز را بــــــازیـــابـــم ، بر ســـودم !
و اگـــــــــر بـــــــودِ تــــــو خود را دریابــــم ، خود خشنــودم !
خــــدایــــــــــا ؛
من کجـــا بودم که تــــــــــو مــرا خوانـــــــدی ؟
من نه منــــــــم ، که تــــــــــو مـــــرا مانــــــــــدی !
الهـــــــــی ؛
مـــــــران کسی را که خــــود خـــوانـــــدی !
آشکار مکـــن گنـــــــــاهی را که خـــود پوشاندی !
کــــریمــــــــا ؛
خــود برگرفتـــی و کسی نگفت که بــردار !
اکنـــون که برگرفتـــــی ، وامگــــــذار !
و در سایه ی لطف خود نگهــدار !
و جز به فضــل و رحمت خـــود مسپـــــار !
موضوع :